Մտքերը՝ Սոֆի Առաքելյանի
Աշուն է, թե ձմեռ, անձրև է, թե ձյուն: Նայում եմ և հասկանում , որ ձյուն է՝ անձրևի տեսքով: Կարծես անձրևը գնալով խտանում, դառնում է փաթիլ, որին նայելով ուզում ես մի կողմ դնել ամեն բան և վազել դուրս : Այսպիսի եղանակին չէր խանգարի նաև գիրք կարդալ՝ մեկ բաժակ թեյ խմելով և իհարկե պատուհանից դուրս նայելով, հետևելով իջնող փաթիլներին: Էլ արևը չի ժպտում. դրսում ցուրտ է ու ամպամած: Իսկ սառը քամին աշնանային չորացած տերևներն է քշում փողոցի մի ծայրից մյուսը: Առաջին ձյունը այնքան գեղեցիկ,հանդարտ, հանգիստ է գալիս,որ կուզենայի գար ու չընդհատվեր: Շուտով նաև Ամանորը կգա, որը ամենից շատ եմ սիրում և մեծ ուրախությամբ եմ սպասում այդ օրվան:
Մտադարակ 